Charakterystycznym dziełem mistrza archeologii płytek stało się „Kubbe-i Hadra”

Güler, który stosuje technikę płytek szkliwionych o wysokiej zawartości krzemionki z okresu Wielkiego Seldżuckiego, znaną również jako metoda iznicka, wziął udział w najdokładniejszej w historii renowacji zielonej kopuły Muzeum Mevlany, jednego z najczęściej odwiedzanych muzeów w Turcji, która została ukończona dwa lata temu i trwała 3 lata i 3 miesiące.

Güler wykonał ręcznie każdą z 8500 płytek wykorzystanych podczas renowacji Kopuły na Skale, składającej się z 16-segmentowego stożka i turkusowych płytek, jedną po drugiej, w ciągu dwóch lat.

Kemal Güler powiedział, że zaczął skupiać się na wytwarzaniu płytek, gdy był studentem uniwersytetu i został zainspirowany przez mistrza, którego spotkał i który powiedział: „Nie możesz tego zrobić”.

Zwracając uwagę na fakt, że opanowanie jej zajmuje wiele lat i że w Turcji jest tylko 6-7 mistrzów, którzy potrafią stosować technikę Wielkiego Seldżuka, Güler powiedział: „To nie jest technika, którą można opanować w krótkim czasie. Jest znana jako najtrudniejsza technika wśród ceramików na świecie. W zagranicznych źródłach technika ta jest oceniana jako „trudna do osiągnięcia, niemożliwa do wykonania”. Nie mam mistrza. Nie uczyłem się u nikogo, ale wszyscy mistrzowie w historii są moimi mistrzami. Przybyłem tutaj, badając to, co robili, ich notatki, czerpiąc pomysły i czerpiąc inspirację”.

Podkreślając, że produkcja płytek Kopuły Hadry była dla nas wyjątkową przyjemnością i dumą, Güler powiedział:

„Wśród warsztatów, które zgłosiły się do tej renowacji, nasze próbki zdecydowanie zajęły pierwsze miejsce w testach. Autoryzowane instytucje zleciły nam to zadanie. To było również błogosławione zadanie. Nie traktowaliśmy tego procesu renowacji jako zwykłej pracy. Proces produkcji dawał osobną przyjemność. Miał duchowy aspekt. Po jego zakończeniu doświadczyliśmy zupełnie innych uczuć. Od czasu do czasu chodzę i patrzę na to i mówię sobie: „Czy ja to zrobiłem? Prawdopodobnie to zrobiłem. Tak, zrobiłem to”.

Güler, który wyjaśnił, że do produkowanych przez siebie płytek dodawał cząstkę swojej duszy, stwierdził, że między nim a każdą płytką tworzyła się inna więź.

Największym zwolennikiem i jedynym uczniem mistrza glazurnictwa Kemala Gülera jest jego 57-letnia żona Neval Güler.

Neval Güler powiedział, że proces renowacji był dla nich bardzo emocjonującym i ekscytującym przeżyciem.

Zauważając, że jej mąż jest wybredny w jedzeniu, bardzo skrupulatnym pracownikiem i trudną do zadowolenia osobą, Güler powiedziała: „Zawsze szuka tego, co lepsze, piękniejsze. Czasami nie podoba mu się to, co robi. To wspaniałe uczucie być jego uczniem. Jestem dumna z jego prac. Płytki zielonej kopuły były dla nas bardzo ważne. Chodziliśmy i oglądaliśmy je każdego dnia, nawet po ich ukończeniu”.